) و به کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند، را بشارت بده که قطعا برایشان بهشتی قرار داده‌ایم، بهشتی که(باغ‌هایی) از زیرش رودهایی، جاری است، هر گاه از میوه و ثمره‌ای از ثمرات آن باغ روزی شوند، گویند: پیش‌تر، از همین روزی داده شده بودیم و همانندهایی برای آن می‌آورند. و برای ایشان، همسرانی پاک و مطهر است و آنان در آن‌جا جاویدانند.

·        روش همیشگی خدا، خوف و رجا در کنار هم؛ تنذیر و تبشیر در کنار هم؛ ترساندن و امید دادن در کنار هم کارساز و مؤثر است.

·       عاقبت خوش و امید و وعده برای آن، حس بسیار خوبی به افراد منتقل می‌کند و از بهترین شیوه‌ها همین است.

·       ایمان و عمل صالح، هر دو در کنار هم باعث نجات و رستگاری است(نقش عمل پررنگ است).

·       همه کارهایصالح و شایسته کارسازند، نه بعضی از آن‌ها«الصالحات».

·       کارهای شایسته و صالح باید برخاسته از ایمان باشد، نه تمایلات شخصی و جاذبه‌های اجتماعی.

·       خدا با دشمنان به صورت خطابی صحبت می‌کند، ولی با صاحبان ایمان و عمل صالح، در حالت غیابی(چرا؟)

·       توصیفات برای بهشت، بیش از جهنم است. امید باید بیش از ترس باشد و امیددادن هم بیش از ترساندن.

·       خود توصیف نتیجه زیبا، مشوق خوبی برای واداشتن به انجام اعمال خوب است. یا به عبارت تفسیر: آشنایی با سابقه نعمت‌ها بر لذت کامیابی می‌افزاید«رزقنا من قبل»؛ برای ملموس کردن: ما همواره سخنان کسی را که می‌شناسیم در رادیو و تلویزیون با عشق و علاقه گوش می‌دهیم و یا عکس جاهایی که قبلا به‌آن جاها رفته‌ایم با علاقه نگاه می‌کنیم.

·       نعمات بهشت، همه برای بهشتیان قابل استفاده است.

·        وعده بهشت، وعده‌ای حتمی است.(اَنَّ لهم)

·       آسایش و راحتی‌های زیبا و نعمات فراوان در انتظار مومنان عامل است.

·       محرومیت‌هایی که مومن به جهت رعایت حرام و حلال دنیا می‌بینند در آخرت جبران می‌شوند.

·       مکالمه در بهشت وجود دارد.( قالوا)

·       هم نیاز مادی(خوردنی‌های لذیذ و گوارا) و هم روحی(مناظر زیبا، همسران پاک و جاودانگی) در بهشت برآورده می‌شود.

·       همسران بهشتی دوگونه‌اند: حورالعین که همچون لؤلؤ و باکره‌اند و در همان عالم آفریده می‌شوند(انشأناهن انشاء)؛ همسران مؤمن دنیایی که با چهره‌ای زیبا در کنار همسرانشان قرار می‌گیرند(23 سوره رعد).

·       «این همان است که قبلا به ما داده شده»؛ به این تعابیر تفسیر شده: این همان است که قبلا به ما وعده داده شده؛ یعنی جزای کارهای صالح قبلی ما در دنیاست یا نظیر میوه‌های قبلی ماست، ولی پس از خوردن می‌فهمند طعم و لذت تازه‌ای دارد. یا می‌گویند این میوه همان است که در دنیا مشابه آن را دیده‌ایم، اما چقدر تفاوت دارند...

·       ما در دنیا یا در فکر وصل و رسیدن به نعماتیم و یا نگران فصل و جدائی از آن‌ها، ولی در آخرت این نگرانی نیست« وهم فیها خالدون» ادامه مطلب...




برچسب ها : سبک زندگی(انس و تدبر قرآن)  ,

21)ای مردم عبادت کنید پروردگارتان را؛ همو که شما را و پیشینیانتان را خلق کرد، شاید که اهل تقوا بشوید!

·       آیات مربوط به منافقان تمام شد.

·       این که خدا با حالت خطاب، دستورات و قوانین دینی را بیان می‌کند، یعنی بر خلاف کتب قانونی که بیان قوانینشان خشک است و بی‌روح،قرآن چون با روح و عاطفه مردم سر و کار دارد، به حالت خطاب قوانینش را بیان می‌کند.

·        

·       خدا با خطاب به مردم( همه مردم) در این آیه سخن می‌گوید.(دعوت عمومی) یعنی اسلام جهان‌شمول است و عبادت خدا، وظیفه همه مردم است.

·       عبادت یعنی بندگی کردن و بندگی کردن باید برای رب و پرورش‌دهنده باشد.

·       چرا باید خدا را عبادت کنیم؟ چون ما و پیشینیانمان را خلق کرده است. شاید از این جهت خداوند عبادت را به خلق ما و پیشینیانمان ربط می‌دهد، که ما در صورتی که بدانیم خالق ما و پیشینیانمان کیست، ناخودآگاه حس پرستش و تشکر به او خواهیم داشت.(یکی از دلائل و فلسفه‌های عبادت، شکرگزاری از ولیّ نعمت است.

·       این‌که خالقیت را مطرح کرده و بعد می‌خواهد که خالقتان را رب بدانید و بعد پرستشش کنید؛ نشان گر این مطلب است که مشرکان خالقیت را پذیرفته ولی ربوبیت را انکار می‌نمودند و خداوند در این آیه، هم «خلقکم» آورده و هم در کنارش«ربکم» و این یعنی«خالق شما، پروردگار شماست.»(موید دیگر: آِه 1022 سوره انعام)

·       از اولین و بزرگ‌ترین نعمت‌ها، نعمت آفرینش است و اولین امر و دستور به همه انسان‌ها، بندگی و عبادت است.

·       این‌که خدا تذکر می‌دهد خالق پیشینیانمان هم، اوست، شاید نوعی ملموس کردن و عاطفی کردن قضیه و در نتیجه اثرگذاری بیشتر قضیه باشد.

·       در عین این‌که خدا را عبادت کردیم، نباید غرور ما را بگیرد، چرا که با وجود عبادت، شاید(!) در زمره باتقوایان قرار گیریم!

·       عبادت عامل تقواست. اگر عبادتی در ما تقوا ایجاد نکند، عبادت نیست.

·       هدف هستی، انسان کامل است، اگر حجت خدا نباشد، زمین اهلش را سقوط می‌دهد، زیرا هدف آفرینش هستی،بهره‌گیری انسان‌هاست(«خلَقَ لکم» و «سَخَّر لکم») و هدف انسان‌ها عبادت(« و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون») و هدف عبادت تقوی( واعبدوا ربکم، ...لعلکم تفلحون) و هدف تقوی رستگاریست(واتقوا الله لعلکم تفلحون).

ادامه مطلب...




برچسب ها : سبک زندگی(انس و تدبر قرآن)  ,

پسر 18 ماهش مریض شده بود و گرچه داروهای دکتر رو مصرف می‌کرد، ولی شاید اصلا از عوارq داروها بود؛ به هر حال، خیلی نافُرم بی‌قراری و بی‌تابی می‌کرد. همه اطرافیان و حتی مادرش هم، دیگه بی‌طاقت شده بودن، از بس این طفل کوچولو بی‌قرار بود.
بابابزرگ بچه به مادرش گفت، یه کاسه کوچیک بردار و برو خونه همسایه بغلی( خانواده ای مومن و از نسل پیغمبر)؛ بگو یه خورده از غذای خونشونو بدن بهت، تا به عنوان تبرک، حتی شده به زور، به خورد بچه‌ات بدی. ایشاللا که حالش خوب می‌شه.
یه کار دیگه هم گفت البته این بابابزرگه؛ گفت بچتو بغل کن و یه تسبیح دستت بگیر، صلوات‌گویان برو سمت امامزاده، 100 تا صلواتو که فرستادی، امامزاده رو زیارت کن و بگو این صد صلوات پیش‌پیش هدیه به شما، به اذن خدا، حال بچه‌ام رو خوب کن و منم بعدش هم 100 تا صلوات دیگه هدیه خواهم کرد.

• ماجرای چند روز پیش بین من و پسرم بود، اونم با یه سرماخوردگی ساده، نه مریضی سخت و چه و چه.

• خیلی از همچین حالات و روحیات و سفارشاتی خوشم میاد.

• واقعا مگه همچین توصیه‌هایی، توصیه‌ی پیشواهای دینمون نیست؟ پس چرا این‌قدر کم‌رنگ شدن؟

• زندگی با این سبک، خیلی قشنگه. واقعا باید طالب شفا باشیم.
• خدا جون، همه مریضا رو چه جسمی و چه روحی، شفای عاجل بده بهشون.

چن چیزه که خیلی برا زنده موندن دل لازمه، خیلی برا تو راه بودن و موندن لازمه:

• موعظه: حتی اگه دنیای اطلاعاتم باشی، موعظه خیلی لازمه. امام علی علیه‌السلام، با این‌که امام علی بود، به کسی می‌گفت موعظه‌اش کنه و می‌گفت نه، نیازه. علمای بزرگ هم توصیشون و هم سیره‌شون این‌طور بوده.هفته‌ای لااقل، یه جلسه موعظه رو برید، حضوری چه بهتر، وگرنه، حداقل، از سی‌دی و نوار و... استفاده کنید. گاهی یه جمله تو موعظه، چنان اثری می‌ذاره که بعضا باعث یه تحول اساسی می‌شه تو آدم. گاهی حرف اون واعظ می‌شینه تو قلبت و نافذ می‌شه و با این‌که قبلش هم اون مطلب رو می‌دونستی، ولی حالا دیگه عامل می‌شی بهش.

• یاد مرگ: خیلی توصیه شده یاد مرگ کنیم، هفته‌ای یه بار بریم سر مزار رفتگان و یاد کنیم از اون‌ها که زنده بودن و بین ما، ولی حالا رفتن از پیشمون. باعث می‌شه تو کارامون یه خورده تفکر و تامل کنیم و یه ذره یاد اون دنیا باشیم.

• سجده طولانی: این یکی خیلی خیلی شیطونو عصبانی می‌کنه. چون خودش این طوری نبود،لجش می‌گیره، کسی این‌طور باشه. تا می‌تونید سجده طولانی کنید. هر وقت، وقت داشتید و فرصت دست داد. تو سجده‌هاتون ذکر «یا حیُّ یا قَیّوم» رو زیاد بگید.

• رعایت حقوق دیگران: اینم باعث می‌شه اون دنیا گیر نباشید. چون حق دیگران، خیلی سنگینه و به این راحتی‌ها هم تسویه نمی‌شه. حق‌الناس رو جدی بگیرید. حق همسر و فرزند و پدر و مادر و دوست و فامیل و شاگرد و معلم و همسایه و آشنا و...

____________________

منبع:سخنرانی آقای عالی، مسجد گلپایگان

پُرِ پُر بودم از حسرت و بغض و اشک، وقتی رفتم استقبال زوار کربلا. آخه خدا جون، به منِ بی‌لیاقت هم توفیق بده دیگه. امسال که نشد و فقط کوله‌باری از حسرت بود که بدجور رو شونه‌م سنگینی می‌کرد؛ آخه نه قسمتم شد برم امام رضا(علیه‌السلام) و نه کربلا، پابوس امام حسین(علیه‌السلام). خداجونم، می‌دونم که مشکل از منه و بد منم، ولی تو که خیلی خیلی خوبی، منِ بد رو هم قاطی خوبات کن، امسال که گذشت، سال دیگه قسمتم کن تو کاروان میلیونی زائرای اربعین باشم. البته طوری کن که اون موقع، امام زمان رو و حضورش رو درک کرده باشم و تو عصر ظهور و همراه خودِ نازنینش بریم حرم جدش.

خدایا به حقِ اون خوبایی که قسمتشون کردی و اون خوبایی که دعا می‌کنن، و بهحق 14 نازنینی که سراسر نورن و خاطرشون خیلی برات عزیزه، قسمت ما هم بکن که ایشاللا کربلا رو درک کنیم و بعدش از این دنیا بریم.

_____________
خدا جونم، واقعا خیلی سخته آدم پر از حسرت بشه. وقتی زواری که از زیارت امام حسین علیه‌السلام برگشته بودن، رو می‌دیدم و اشک حسرت می‌ریختم، خیلی زیاد دعا کردم که دیگه حسرت این مدلی نکشم. و مشول آیه «یا حسرتا...» نشم تو اون دنیا.خدایا دعامو مستجاب کن لطفا!

جامانده های قافله ی اربعین تو 

آقا دوای درد دل خود کجا کنند؟

جا تنگ بوده است و یا ما اضافه ایم ؟

مردم به چشم طعنه نگاهی به ما کنند

باشد حسین کرب و بلا مال خوب ها

بدها بگو که عقده ی دل با چه وا کنند؟

گرچه امسال هم توفیق پیاده‌روی اربعین تو کربلا قسمتم نشد و واقعا این یعنی بی‌لیاقتی؛ ولی چن روز مونده به اربعین، همون‌جوری که تو پست قبل هم گفتم، یه کار خیلی قشنگی امسال تو قم انجام شد که باعث شد دلِ جامونده‌هایی مثل من، یه خورده وا شه. آره، امسال یه پیاده‌رویِ حرم تا حرم هم تو قم بود. از حرم حضرت معصومه سلام‌الله علیها تا مسجد مقدس جمکران؛ واقعا خیلی حرکت قشنگی بود و خیلی وصف‌نکردنی. خدا رو شکر، توفیق این یکی قسمتم شد و همراه جفتِ گل‌پسرام، تو این پیاده‌روی شرکت کردیم و حدود 3 ساعت، از حرم تا به حرم به عشقِ امام حسین علیه‌السلام، رفتیم و خیلی خیلی جای همه خالی.

ایشاللا قسمت همه آرزومندا بشه سال بعد تو حرکت میلیونی حرم تا حرم شرکت کنن، اونم پشت سر مولاشون، حضرت صاحب. ایشاللا.
___________________
راستی، خیلی قشنگه که پسر بچه 7 ساله‌ای به عشق امام حسین علیه‌السلام، کل این مسیر رو پیاده و با انرژی طی کنه، تازه اونم بدون کفش! مگه نه؟! پسرم امیرمهدی، بدون این‌که من بخوام بهش بگم، با کلی ذوق و شوق، وقتی چند نفر رو دید که کفشاشون تو دستشونه و راه می‌رن و چراییش رو ازم پرسید، کفشاشو درآورد و حتی با وجودی که من بهش گفتم، راه زیاده و ناجور و هوا هم سرده، اذیت می‌شی، گوشش بدهکار نبود و کلِّ مسیر رو با پای پیاده اومد و تازه این‌قدر داغ بود که می‌گفت تا خود خونه نرسم، کفشمو پام نمی‌کنم و همین‌طور هم کرد. خیلیه ها! مگه نه؟ واقعا باید گاهی از همچین بچه‌هایی درس گرفت. خدا جون به همه ما معرفت حسینی عطا کن و سرباز واقعی امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) قرارمون بده.

راستی عکس نشد بگیرم، عکس مناسب هم ندارم، ایشاللا اگه شد، سر فرصت یه عکس می‌ذارم.

خدا جون، ما هم دلمون کربلا می‌خواستا... خیـــــــلی خیــــــــــلی خیلــــــــــــی زیاد!

اصلا مگه  کسی هست که با شنیدن اسم امام حسین(علیه‌السلام) قلبش تند تند نزنه و شوق زیارتش رو نداشته باشه؟

آقاجون! اربعین شد و ما باز لیاقت نداشتیمL نه لیاقت کربلا و نه حتی زیارت کربلای فقرا، امام رئوف غریب‌نواز، امام رضای نازنین.

خدایا صدا وسیما خیلی کربلا رو نشون می‌ده، خدایا باور کن ما هم دل داریم. باور کن طاقتمون کمه. خدایا قسمت ما هم بکن.

خیلی خیلی برای خودم متاسفم که قسمتم نشده و نرفتم، ولی یه خبر خوش رسید که امیدوارم خدا توفیق این یکی رو قسمتم بکنه؛

فردا ساعت یک و نیم، از حرم حضرت معصومه سلام الله علیها تا جمکران، یه پیاده‌روی گذاشتن، برا امثال منِ جامونده از اون یکی پیاده‌روی. خدایا هم قسمتم کن و هم توفیق بهره فراوان بهم عطا کن.

شنیدم برا تهرانی‌ها هم پیاده‌روی تا حرم شاه عبدالعظیم حسنی گذاشتن. ایشاللا یه عده جامونده‌ها هم اون‌جا بتونن بهره ببرن.

واقعا ما برا چی انقلاب کردیم؟ امام پیر و روشن‌ضمیر ما، امامِ عزیزِ دلِ همه‌ی مردم، امامی که باعث شد 98/8 درصد از مردم یک جامعه، اونم جامعه‌ای که تا قبلش مردم عملا به هیچِ هیچ هم توش انگاشته نمی‌شدن، بیان پای صندوق و متحد به«جمهوری اسلامی»،«آری» بگن، مگه نگفته بود که این انقلاب، انقلابِ پابرهنه‌ها و مستضعفا و قشرهای زحمتکشه و مگه نه این که، امام هدفش این بود که همون جوری که اسلامِ عزیز گفته، همه مردم در برابر حاکم جرأت و جسارت و شجاعت داشته باشن و از حقوق یکسان برخوردار باشن و طبقات اجتماعی خیالی تو جامعه اسلامی ایجاد نشه؟ و هیچ کسی به هیچ بهانه‌ای، خودش رو بالاتر از دیگری ندونه و نیاد به این راحتی یه قشر رو، اونم قشر زحمتکشی که از قضا توش، همه رقم شغل‌ها پیدا می‌شن، از دیپلمه گرفته تا دبیر بازنشسته و از تنها پسرِ یک پدر و مادر پیر که چشمِ امیدشون هر روز به همون پول خورداییه که پسر تو تاکسی و بین خطوط خیابون‌ها و تو گرمای ظل ظهر تابستون و سرمای چله زمستون از دست مسافرا می‌گیره؛ از فلان کارمند بازنشسته که به خاطر خرج زن و چن تا جوونش، با ماشینش مسافرکشی می‌کنه و اون یکی که دوشغله است، ولی از نوع راننده تاکسی بودنش، صبح کله سحر تا 4 بعدازظهر تو محل کارشه و بعدش تازه میاد و با شغل شریف تاکسی‌رانی، به مردم نظام مقدس و نازنین جمهوری اسلامی خدمت می‌رسونه. مگه نه این که تو نظام قشنگ و مردمی جمهوری اسلامی، ضعیف‌ترین قشر و قوی‌ترینش، باکلاس‌ترین و بی‌کلاس‌ترینش، و نماینده با حقوق چند میلیونی‌اش و رفتگر با نهایت زحمتکشیش و تو دل شب و سرما و اوج جایی که همه دور خانواده تو خونه جمعنش، از نظر حقوق شهروندی هیچ تفاوتی با هم ندارن و همه و همه یکی‌ان در برابر حاکم اسلام و همه محترمن به یک اندازه و چقد قشنگه سیره مولای مظلوممون علی که سلام خدا بر او باد، که با کسی که شاکی بود پا می‌شه می‌ره تو دادگاه و تازه به قاضی اعتراض می‌کنه که چرا من رو با کنیه خطاب کردی و او را به اسم کوچک! و تاکید می‌کنه حتی نگاهت باید به من و شاکی، یکی باشه! اون وقت بعضی‌ها واقعا مکتب‌آموزِ کجا بودن که به خودشون اجازه می‌دن این‌طور در مورد اقشار زحمتکش و انقلابی امت اسلامی، نظر بدن؟ اونم همون قشر و امتی که از قضا باعث روی کرسیِ مقام و جایگاه نشستنشون شدن؟

مگه نه این‌که همون حرف امام روح‌اللهه که داره از حنجره‌ی قشر محترم و زحمتکش تاکسی‌ران و لبوفروشن میاد بیرون که ما از حقوق مسلممون کوتاه نمیایم و باید حواسمون باشه که همون امام عزیزمون فرموده که «آن‌هایی که خواب آمریکا را می‌بینند، خدا بیدارشان کند» و « با آمریکا روابط ایجاد نخواهیم کرد، مگر این که آدم بشود و از ظلم کردن دست بردارد... روابط ما با آمریکا روابط یک مظلوم با ظالم است، روابط یک غارت شده با غارتگر است...»

و در واقع، همین‌ها هستند که بر خلافِ شما که با این همه بی‌ادبی و توهین اوباما و بقیه نوکرای رژیم نامشروع صهیونیستی، هنوز به این آمریکای خون‌خوار اعتماد دارید و هنوز به دنبال تفاهم و مذاکره با این دولتِ اتفاقا الان بسیار مطرود و ضعیف در سطح جهان هستید و جمهوری اسلامی در اوج عزت و اقتدار رو در معرض حرف‌های سخیف و هتاکانهِ این بی‌ادبان و انسان‌نماها قرار دادید، اتفاقا تو سطح فهم بالاتری هستند و با عمق جانشون گفته امام روح‌الله رو درک کردند و می‌دونن که نباید به این دولت خون‌خوار کوچک‌ترین اعتمادی داشت و نباید عزت و اقتدارِ فراوانِ جمهوری اسلامی رو به این سرسپردگان شیطان فروخت و خوب درک کردند فرمایش آیت‌الله جوادی آملی( که خدا حفظشون کنه) رو، که حتی پس از دست دادن با این ایادی کفر، انگشتانِ دستتون رو بشمارین!!!؛ به راستی که وطن‌فروشی و مردم‌فروشی و شرف‌فروشی، بد پیشه‌ایه و در مقابل، زحمت‌کشی و نانِ دسترنج خوردن و با سیلی صورت رو سرخ نگه‌داشتن، کار هر کسی نیست. 

و مگه نه این‌که امام عزیزتر از جانمون که خدا روحش رو با انبیا محشور کنه، فرمود«مردم(!)، ولی نعمتان ما هستند» و مگه همون عزیز سفرکردمون تو صحیفه‌ی نورش(ج 13، ص 70) نفرمود که«ملت باید الان همه‌شان ناظر امور باشند، اظهار نظر بکنند در مسائل سیاسی، در مسایل اجتماعی، در مسائلی که عمل می‌کند دولت». پس چرا و با چه رویی بعضیا که از قضا مشاور عالی ریئس ِ همین جمهورِ لبوفروش و تاکسی‌ران و رفتگرن، برمی‌گردن و چنین حرف‌هایی رو می‌زنن؟ اون‌هم علنی؟ واقعا اینه شخصیت و نحوه حرف زدن مسئول نظام جمهوری اسلامی؟ و این مدل حرف زدن در شأن همچین نظامی که با سیلِ خون شهدا رشد کرده و اکنون سرِپاست، هست؟

مگه نبودن، شهدایی که از قضا همه‌رقم کار رو از لبوفروشی و آب‌میوه با گاری فروشی و تاکسی‌رانی و مکانیکی تجربه کردن، ولی سرِآخر هم با خونشون، خونِ مقدس و سرخشون، درختِ اسلام رو تنومند کردن؟ و الان ما واقعا مدیونیم به تمام معنای کلمه به همون خون‌ها که با نهایت اخلاص پای این انقلاب ریخته شدن؟ اصلا مگه کار، عاره و یا مبناست؟ مگه ملاکِ اسلام، کاره؟ و اگه بعله، پس چرا پیامبرا و اماما بیش‌تر و بهتر از هر کسی به حرفه‌های چوپانی و کشاورزی، شهره‌ان؟ و امامانِ معصومِ ما، تو گرمای سوزانِ آفتابِ عربستان، ساعت‌ها بیل می‌زدند و زراعت می‌کردند؟ اصلا با این آیه صریح قرآن چه می‌کنی جناب سریع القلم؟ که فرمود« انَّ أکرَمَکم عِندَاللهِ أتقئکُم»؟

و اصلا مگه نه این‌که حتی تو فرهنگِ خودِ خودِ شما هم، همین قشری که الان بد خطابشون می‌کنی، می‌شن مردمِ شریف که با فهمِ بالا، آراشون رو تو صندوق انتخابات می‌ندازن و نتیجه‌ای رو بار میارن، که از قضا شما رو روی کرسی ریاست می‌نشونه؟ و خودِ شما، زیادی مدیونِ همین‌هایی؟

6)      قطعا کسانی که کفر می‌ورزند، برایشان انذار یا عدمش، مساوی است؛ در هر صورت ایمان نمی‌آورند.

• تا این‌جا بحث از متقین و مونین و مفلحین بود؛ ولی از این آیه به معرفی کفار و سپس منافقین می‌پردازد.
• ویژگی مهم کفار این است که چه انذار داده شوند و چه نه؛ در هر صورت ایمان نمی‌آورند. این ویژگی شاید بیان‌گر روحیات عناد و سرسختی و لجاجت کفار است که همواره باید به آن توجه کرد.
• کفر در لغت یعنی پوشاندن و نادیده گرفتن و از این رو منکر دین را کافر می‌گویند که حقایق و آیا الهی را کتمان می‌کند و یا نادیده می‌گیرد.
• مؤید دیگر قرآنی این آیه: «سواءٌ عَلَینا اَوَعَظتَ أَم لم تَکُن مِنَ الواعظین».
• لجاجت و عناد باعث می‌شود روحیه چنان شود که دیگر آدمی از پذیرش حق، سرباز زند.
• حتی اگر دعوت‌کننده رسول اکرم باشد، امکان دارد که توفیقی در اخذ نتیجه مثبت حاصل نشود. چرا که فقط دعوت‌کننده مهم نیست، بلکه عوامل دیگری از جمله دعوت‌پذیرنده و روحیاتش هم یکی از عوامل مهم است. پس حواسمان باشد که هر درخواستی نباید منجر به نتیجه مثبت شود و البته این نکته هم که گرچه خدا روحیه کافران را این‌چنین عنادانه توصیف می‌کند، ولی باز پیامبر از انجام وظیفه انذار سرباز نمی‌زند. مؤید قرآنی«وَ ما اکثرالناس ولو حَرَصتَ بِمؤمنین» و «اَفَنَضرِبَ عَنکُمُ الذِّکر صفحاً إِن کُنتُم قوماً مُسرِفین»
• انذارناپذیری مقدمه کفر است. یعنی انذارناپذیری باعث ایمان‌ناپذیری و آن هم باعث کفر می‌شود.
• این آیه مهر بطلانی است بر نظریه مجبور بودن انسان. چرا که می‌گوید فرد کافر با آن‌همه استدلال و موعظه، باز ایمان نمی‌آورد.
• روش تبلیغ برای کفار و آنان که موعظه درشان اثر نمی‌کند، انذار است.
• مبلغ و رهبر باید خود را برای لجاجت‌های سرسختانه آماده کند و با سعه صدر به کار خود ادامه دهد. ادامه مطلب...
  
  
  

این جلسه مربوط به صفحه اول سوره بقره می‌باشد:

1)      حروف مقطعه:

• قول‌های مختلفی درباره حروف مقطعه آمده، مثلا؛
• راز و رمزی است بین خدا و پیامبر؛
• در اول هر سوره، نام آن سوره است.
• مختصری از کل سوره است؛
• می‌خواهد بگوید، قرآن با این همه عظمت و اعجاز، از همین حروف ساخته شده است؛ که این قول بهترین قول است.
•  29 سوره قرآن با حروف مقطعه آغاز شده است که در 24 مورد، پس از ذکر حروف مقطعه، روی سخن از قرآن و معجزه بودن آن است.
• آری؛ خدا از حروف الفبا که در دسترس همه مردم است، کتاب معجزه‌ای نازل می‌کند؛ همان‌طور که از عناصر مادی انسان می‌سازد و از دل خاک، صدها نوع میوه و گل و گیاه می‌آفریند. ولی نهایت هنر مردم این است که از خاک و گل، خشت و آجر و مجسمه بی‌جان بسازند!

2)      آن کتاب که در آن شکی نیست؛ برای پرهیزکاران در آن هدایتی است.

• این‌که در این آیه فرموده«کتاب» یعنی قرآن در زمان رسول به شکل کتاب در آمده بود. ولی سوال: در موقع نزول سوره بقره که همه سوره‌ها نازل نشده بود و حتی از خود بقره هم همه آیات نازل نشده بود، پس چگونه به شکل کتاب در آمده بود؟
• بین شک و ریب تفاوت است؛ چون در جایی داریم«لَفی شکّ منهُ مریب»؛ ریب یعنی شک همراه با سوءظن و بدگمانی. از طرفی هم می‌دانیم که بدگمانی و سوءظن در کتاب خدا نیست، بلکه در روح وضمیر افراد است«فهم فی ریبهم یترددون»
• هم‌چنین «لا ریب» نشانگر اطمینان از درستی و صحت قرآن است.
• گرچه قرآن، وسیله هدایت همه مردم است«هُدیً للنّاس»، ولی بهره‌گیری از هدایت قرآن، نصیب کسانی می‌شود که در برابر کلام خداوند بی‌تفاوت نبوده و نسبت به آن پذیرش داشته باشند.
• همچنین از «هدیً» مشخص می‌شود که هدف اصلی قرآن«هدایت» است.
• با دقت در آیات دیگر قرآن درمی‌یابیم که هشدارهای قرآن خطاب به عموم است(«نذیراً لِلبَشَر»«لِلعالَمینَ نذیرا»)؛ ولی در آیات دیگری هم می‌فرماید:«انَّما تُنذِرُ الَّذینَ یَخشَونَ رَبَّهُم بالغیب» یا «إِنَّما انت منذر من یخشاها»؛ یعنی «ای پیامبر تو فقط اهل تقوا را می‌توانی هشدار دهی، با آن‌که هشدارها شامل همه مردم است، ولی تاثیر آن‌ها روی افراد باتقواست». مثل نور خورشید که برای همه خیر است، ولی عبورش تنها از موجودات شفاف است. به بیان یگر بهره‌گیری از هدایت قرآن قسمت کسانی می‌شود که روح و جانشان را آماده کرده باشند و پرهیزکاری پیشه کرده باشند. البته در مورد معنای تقوا هم سخن فراوان است. این‌که تقوا را فقط به معنای «پرهیزکاری» بگیریم، یعنی تقوایی منفعلانه و در مقابل آن، تقوای فعال قرار دارد که فرد متقی علاوه بر این‌که خود را از آسیب‌ها مصون می‌دارد، در اجتماع حضور فعال دارد و با فعالیت زیبای خود مانع از آلودگی دیگران به آسیب‌ها هم می‌شود. یعنی فرد صاحب تقوای فعال، آن‌قدر خوب کار کرده و قوی است که با حضور در برخی مجالس، مانع ادامه‌دار شدن آلودگی در مجالس و آسیب رسیدن به سایر افراد هم می‌شود. نه این‌که گوشه دنجی اختیار کند و اصلا نگذارد هیچ آسیبی به او نطدیک شود؛ بلکه روش برخورد با آسیب‌ها را آموخته و آن‌ها را از خود دفع می‌کند و هم‌چنین مانع آسیب‌رسیدن به سایرین هم می‌شود.
• پاکی دل و جان آدمی===»هدایت و دریافت نور وحی. پس هر که ظرف دلش پاک‌تر، بهره‌مندی و نورگیری‌اش بیشتر.
• این‌جا خداوند فرموده، هدیً لِلمُتَّقین و در جاهای دیگر از لایهدی استفاده کرده برای«قوم الفاسقین»«قوم الظالمین»«قوم الکافرین»«من هو کاذب کفار»«من هو مسرف کذاب» ادامه مطلب...