شروع کلاس، برای هر معلمی به یه روشیه. البته خیلی‌ها هیچ روش خاصی ندارن و کاملا کلیشه‌ای و معمولی، کلاس درس رو شروع می‌کنن، ولی به نظر من نحوه شروع کلاس، خیلی تو جلب توجه شاگردا اثر داره و می‌تونه حتی یه کلاس غیر جذاب رو برای حتی دانش‌آموزان تنبل، خیلی جذاب کنه.

یادش به خیر، ایامی که رفته بودم طرح ولایت(اردوی بسیج دانش آموزی و هم‌چنین بسیج دانشجویی)، فکر می‌کنم برای اولین بار بود که با شروع کلاس با دعا( اکثرا دعای فرج یا یه صلوات) آشنا شدم. خیلی برام لذت‌بخش بود که کلاس درس با یه دعا شروع بشه و آخرش هم با یه دعا تموم بشه. بماند که نکاتی هم که معلما، تو کلاسا به بچه‌ها یاد می‌دن، خیلی تو ذهن‌ها ماندگاری بالایی دارن، و اساتید ما تو دوره طرح ولایت، نکات و اشعار ناب زیادی به ما یاد می‌دادن.

اون ایام تجربه لذت‌بخشی بود و تا مدت‌ها دیگه حتی مشابهش هم تکرار نشد. تا این‌که تو یکی از سال‌های کارشناسی، استاد درس مدار الکتریکی(مهندس کبیری) که از اسلایدهای پاورپوینت هم برای تدریسش استفاده می‌کرد، اول هر جلسه‌اش رو با قرآن شروع می‌کرد! استادی که از تهران می‌اومد و اون سال‌ها که خیلی لبتاپ رایج نشده بود، اون با لبتاپش می‌اومد کلاس و وقتی کمتر برای تدریس از اسلاید استفاده می‌شد، او از این روش برای تدریسش استفاده می‌کرد و در کل یه استاد باکلاس بود، اول هر جلسه یه بلندگوی کوچیک به لبتاپش وصل می‌کرد و یه قرآن با صدای قاریان خوش صدا و مشهور و پس زمینه‌های کاملا مناسب با آیات، تو کلاس پخش می‌کرد و بعد چند دقیقه پخش قرآن؛ به سراغ تدریس درسش می‌رفت. یادمه اولین جلسه همه بچه‌ها تا آخر کلاس، هاج و واج مونده بودن که حتما تا آخر کلاس، استاد قراره نکته‌ای چیزی بگه، ولی بعد که ازش پرسیدن، گفت نه شیوه من برای تدریس، این شکلیه.

روش استاد مثل توپ تو دانشگاه صدا کرده بود و دهن به دهن به گوش همه رسیده بود که فلان استاد باکلاس که از تهران میاد، با پخش یه کلیپ چند دقیقه‌ای از قرآن درسش رو شروع می‌کنه!

چند سالی گذشت تا یه استاد دیگه قسمتمون شد که از قضا او هم از اساتید باسواد و باکلاس بود(مهندس نصیری)؛ استاد درس گرافیک و مبانی برنامه‌نویسی آن؛ این استاد هم شیوه جالبی برای تدریس داشت. در میان اسلایدهای آموزشی‌اش، آغاز هر بخش یا موضوع جدید، از حدیثی زیبا و مناسب استفاده می‌کرد و حتی به شکل سوال و یا ایجاد دغدغه‌ای برای دانشجویان، روی آن حدیث مانور هم می‌داد و البته گاهی میان تدریس، اندکی هم به آن حدیثمی‌پرداخت و هم رفع خستگی و یکنواختی کلاس می‌نمود و هم تنوع و هم به نوعی تبلیغ دین.

شیوه این استاد هم بسیار سریع دهن به دهن در دانشگاه پخش شد و برای همه جالب بود.

ــــــــــــــــــــــــــــ

امیدورام معلما، از شیوه‌های نو و ابتکاری و جذاب، هم برای آموزش نکات درسی، وهم نکات جنبی و حاشیه‌های گاهی پررنگ‌تر از متن، استفاده کنن.