تو روایات خیلی خیلی سفارش شده، مردگان و گذشتگانمون رو یاد کنیم و حداقل هفته‌ای یک بار دعا و هدیه‌ای معنوی براشون بفرستیم، به خصوص روزهای جمعه که اون‌ها به خونه‌ی اقوام نزدیک می‌رن و بهشون سرکشی می‌کنن و به شدت در انتظار یک هدیه‌ی معنوی‌ان.

در مورد همه قضاوت نمی‌کنم، ولی احساس می‌کنم حداقل خودم خیلی کوتاهی می‌کنم؛ با این همه تاکیدی که برای رفتن و سرزدن به اموات تو اسلام هست و این‌که به هر بهانه‌ای از اون‌ها یاد کنیم؛ شب و روز جمعه براشون قرآن و دعا بخونیم و این همه تسهیلی که اسلام ایجاد کرده که می‌شه حتی یک سوره رو برای هزاران نفر بخونی و هدیه کنی و این‌که همین سوره‌ی ظاهرا شراکتی، چقدر ثواب و گشایش و آسایش برای اموات ایجاد می‌کنه، نمی‌دونم چرا این‌قدر ما کوتاهی می‌کنیمL

ولی در واقع تو این پست می‌خواستم دو تا روش قشنگ که از نزدیک دیدم رو بگم، که گفتم این مقدماتو هم بهش اضافه کنم!

و اما اون دو تا روش:

اولیش مال چند سال پیشه، اون موقع‌ها برادر کوچکم 5 سالش بود و پدربزرگم مرحوم شده بود و من ازدواج کرده بودم و قم ساکن بودم و برای تعطیلات رفته بودم شهرستان پیش مامان بابا؛ خیلی خوشم اومد که چند بار به بهانه‌های مختلف تا حرف از پدربزرگم می‌شد، برادر 5 ساله‌ام سریع می‌گفت: حالا که اسمش اومد اول، 3 تا صلوات براش بفرستیم و بعد حرفتونو ادامه بدید! و بعد خودش بلندتر از همه صلوات میکشید. خیلی خیلی برام جذاب بود. یه چیزی بیش از حد!

دومیشم مال 4 سال پیش بود که پدرهمسرم مرحوم شد؛ بعد از اون قضیه تقریبا هر دفعه که بابام پسرِ من امیرمهدی رو می‌بینه و یا من و بابام می‌شینیم و کمی صحبت می‌کنیم؛ حتی تا الان هم؛ همیشه یکی دو تا خاطره از پدرهمسرم تعریف می‌کنه و یادش می‌کنه و یه دعایی خودش میخونه که خدا روحش رو شاد کنه و از ما هم متقابلا می‌خواد و همه براش صلوات می‌فرستیم.

واقعا از این روش بابام لذت می‌برم و خیلی زیاد خوشم میاد.

 یاد امواتی که دستشون از دنیا کوتاهه و به شدت محتاج یاد کردنِ ما(نه فقط یادِ خالی، بلکه همراه دعا) هستند، واقعا یکی از فرهنگ‌های اسلامیه که احساس می‌کنم خیلی مورد بی‌مهری و بی‌توجهی واقع می‌شه. البته مثلا تو روایات داریم که وقتی از جاده‌ها عبور می‌کنید و قبرستان‌های شهرها رو می‌بینید، براشون فاتحه و دعا و صلوات بفرستید و اصلا همین عبور شما از نزدیک این قبرستان‌ها برای اون‌ها حقی ایجاد می‌کنه که شما براشون از این دست هدایای معنوی بفرستید و واقعا وقتی در حین عبور و بدون حتی پیاده شدن می‌شه امواتی که حتی یک صلوات مختصر و مفید هم تو کارشون، گشایش ایجاد می‌کنه رو این‌قدر خوشحال کنه، چرا ما این‌قدر دریغ می‌کنیم و بی توجهیم؟






برچسب ها : سبک زندگی(یاد اموات)  ,