چند روز پیش تولدم بود.
بچگی خودمو یادم نیست؛ ولی پسر کوچیکم خیلی از تولدش و بزرگ شدنش ذوق می‌کنه وخوشحال می‌شه؛خیلی. ولی من الان اصلا از تولدم خوشحال نمی‌شم. آخه همش فک می‌کنم که ای دل غاقل؛ یه سال دیگه به عدد سنت اضافه شد و هنوز اندر خم یک کوچه‌ای. با داشته‌های خیلی کم و در حد هیچ و عمر هم همین‌جوری بی‌اجازه می‌گذره؛ اونم تخته گاز. هییییییی!
راستی تقریبا هفت هشت ماهی بود که گوشیم خراب بود و هر روز یه مشکلی و دردسری داشت؛ تا این‌که به مناسبت تولدم یه گوشی همراه کادو گرفتم. از اون جایی که امام گلمون پارسالو به اسم حمایت از سرمایه ایرانی گذاشته بود و ما هم برا هر خریدی سعی می‌کردیم شیش دونگ حواسمون به این مسئله باشه، منم از طرف همسرم گوشی ایرانی کادو گرفتم. البته همسرم با احتساب اولویت‌های من خودش به تنهایی گوشی خریده بود و صدالبته که اولین اولویتم همون ایرانی بودن گوشی بود. ولی خب با توجه به بودجه خیلی اولویت‌های دیگم تأمین نشده بود.
حالا می‌خوام به بهانه همین کادو عکس‌العمل‌ها رو در مورد خرید کالای ایرانی بررسی کنم و اگه شد آخرش یه نتیجه‌گیری بکنم. البته هنوز متنم آماده نیست و دارم رو این موضوع حسابی فکر می‌کنم و به همین دلیل این پست در حال تکمیله.
__________________
...:ادامه رو به زودی می‌نویسم!
برچسب ها : حمایت از سرمایه ایرانی ,
