ایام راهپیمایی‌ها که می‌شه، تو تن خیلی‌ها از بچه‌ها گرفته تا جوونا، لباسای خوشگلی دیده می‌شه، لباسایی با عکس حضرت ماه امام خامنه‌ای، یا افتخارات میهن اسلامیمون؛ شهدای جنگ تحمیلی، فرماندهان جنگی و شهدای جوان هسته‌ای و ... . حتی دیدن این لباسا هم باعث شادی و سرور می‌شه، و آدمو به وجد می‌یاره. ولی نمی‌دونم چرا این مدل لباس پوشیدن فقط محدوده به همین ایام و دیگه هیچ وقت کسی جرات نمی‌کنه از این دست لباسا تنش کنه. حالت عادی، لباس همه اقشار تو یه مایه‌ست. مذهبی و غیرمذهبی و اهل تامل و تفکر و... .

 البته اگه کسی تو ایام عادی بخواد همچین لباسی تنش کنه، هم خودش روش نمی‌شه، هم انگار کسی برنمی‌تابه این کارش رو. حتی عرضه این مدل لباسا هم تو ایام خاص انقلابیه که زیاد می‌شه و اصلا این مدل لباسا مناسبتین و حتی خیلی جاها شاید به این راحتی‌ها نشه از این دست لباسا رو پیدا کرد. به خلاف لباسای پر از عکس بن‌تن و بت‌من و سوپر‌من و اسپایدرمن و هیولا و اسکلت و ... . بماند که این روزا اگه کسی بخواد لباس بدون نوشته انگلیسی پیدا کنه، حتی اگه کل بازار رو هم زیر و رو کنه، بعیده این توفیق حاصلش بشه و احیانا اگه از فروشنده‌ها بخوای لباس بدون نوشته‌های بامعنی و هدف‌دار و یا بی‌معنی انگلیسی بهت بدن، با بهت و تعجب و در نهایت جواب منفی فروشنده مواجه می‌شی و انگار حتی اقشار مذهبی جامعه هم فقط و فقط متقاضی لباس‌های این‌چنینی‌اند. اصلا انگار لباسی که بیشتر از حروف و نوشته‌های انگلیسی و این چهره‌های کارتنی و هیولایی استفاده کنه، بیشتر به وظیفه لباس بودنش داره عمل می‌کنه! اصلا چرا جای دوری بریم؛ کافیه یه شب بری تو شهر شهره به مذهب ـ قم ـ و تو مرکز شهر، حرم مطهر و با چشمای دوربینت به پوشش بچه‌ها تو حرم نگاه کنی، فک نمی‌کنم موفق بشی، به تعداد انگشتای کف دست لباس عاری از علائم و نوشته‌های تولیدی دشمنای سرسختمون پیدا کنی و نمی‌دونم چرا به این‌جا که می‌رسه حتی پدرا و مادرای مذهبی و سختگیر در تربیت فرزندان هم، کاملا کوتاه اومدن و گاهی به تن بعضی بچه‌ها لباسایی می‌بینیم که واقعا جای تعجب داره و اصلا نزدیک‌تر؛ همین خود من وشما وقتی می‌خوایم براخواهرزاده و برادرزاده و بچه دوست و آشنامون لباس بخریم، از همین لباس‌ها می‌خریم. البته من کاملا واقفم که واقعا پیدا کردن لباس مناسب و خالی از این نشانه‌ها، تو بازار امروز خیلی خیلی سخته؛ و حتی اطراف حرم و تو نمایشگاه‌های ایام مذهبی هم تک و توک لباس مناسب و یا ساده و یا باظاهر مذهبی پیدا می‌شه و اون هم با قیمت فوق‌العاده و در تعداد محدود و در واقع در حکم دکور نمایشگاه! بماند که برا لباس بزرگسال هم دیگه همه چشم‌ها عادت کردن به خرید و فروش و عرضه لباس‌های تنگ اندامی آقایان و خانم‌ها در ملا عام و حتی در نزدیک‌ترین جای ممکن به حرم امام رضا(علیه‌السلام) و حضرت معصومه(سلام الله علیها) و گاهی چهره این خرید و فروش‌ها واقعا زننده است و برخی افراد مذهبی وافعا مجبور می‌شن که در کوچه و خیابان سر به زیر حرکت کنن.

 ولی واقعا عرضه متوقفه بر تقاضا و کافیه نیاز و خواسته مشتری این نباشه. نبض بازار رو مشتری و خواسته اون تعیین می‌کنه و خیلی سریع می‌شه بازار رو با خواسته مشتری تطبیق داد. (البته وقتی اصلا مشتری میاد و می‌گه لباسی می‌خوام که از این لحاظ پر و پیمون‌تر باشه! دیگه چی‌ می‌شه گفت؟!)

اگه کمی تو منابع اسلامی نگاه کنیم، می‌بینیم تو سبک پوشش اسلامی، احادیث زیادن و خیلی تاکید شده رو لباسی که بر تنمون می‌‌کنیم دقت کنیم و روی رنگ و مدلش حساس باشیم. (ایشاللا به زودی از  همچین احادیثی هم استفاده می‌کنم)

ــــــــــــــــــــ

پی‌نوشت1:

راستش من همیشه رو لباس جفت پسرام، مثل خودم، حساس بودم و هستم و چه زیادن لباس‌هایی که دوستان و آشناها برای خودم یا پسرام آوردن و به خاطر نداشتن معیارها، با وجودی که هدیه‌دهندشون برام عزیز بوده و لباس هم اتفاقا کیفیت و قیمت بالایی داشته، ولی نتونسته از فیلتر من نمره بگیره و هیچ‌وقت اونو استفاده نکردم، و حتی دلم نیومده لباسی رو که خودم نمی‌پسندم به کس دیگه‌ای هم بدم.

این اواخر یه لباسی به پسر کوچیکم کادو داده شد که با وجود شناخت طرف مقابلم از من، ولی به خاطر وضعیت موجود بازار و نبود لباس مناسب، نوشته‌تابلو و تو چشم‌زن انگلیسی داشت و من تلاش کردم یه لباس مشابه اون رو خودم بدوزم و جایگزین اون لباس کنم. گفتم شاید بد نباشه شما هم ببینید:

لباس اول ظاهرا شبیه لباس دومه، فقط با حذف نوشته‌ی تابلو و تو چشم‌زن انگلیسی؛ و البته کار دست خودم! گرچه خیلی خوب نشده، ولی من شخصا این رو ترجیح می‌دم! و تلاش می‌کنم از این به بعد لباس بچه‌هام رو خودم بدوزم و نهایتش اینه که یه ذره وقت باید بذارم(تازه از نظر پولی هم واقعا به صرفست و دیگه حسابی حمایت از سرمایه ایرانی و تولید ملیه!)

پی‌نوشت2:

یادمه جایی می‌خوندم اوائل انقلاب از یکی از شهدای بزرگوار می‌پرسن چرا دیگه از لباس لی(شلوار لی)استفاده نمی‌کنی، تو جواب گفته بود که من لباس دشمنم آمریکا رو تنم نمی‌کنم!

حیا و عفت مقوله‌ایه که خیلی تو جامعه لازمه و کمتر کسی پیدا می‌شه که ادعا کنه، وجود حیا مضره و بی‌فایده و تا حدی مزایای وجود حیا برای اکثریت مردم، بدیهیه و می‌شه گفت همه مردم میزانی از حیا رو واجدند؛ گرچه این میزان، بین اقشار مختلف و دو جنس مرد و زن، بالا پایین زیادی داره. در منابع دینی هم زیاد به مقوله حیا پرداخته شده و پیامبر اعظم(صلی الله علیه و آله و سلم) تو حدیثی حیا رو به عنوان یکی از 5 سنت پیامبران برشمردند و در حدیثی دیگر فرمودند: حیا خوب است؛ ولی برای زنان بهتر است. یا در یه حدیث دیگه وجود نازنینشان فرمودند: حیا ده جزء دارد؛ نه جزء آن در زنان است و یک جزئش در مردان. احادیث این‌شکلی که اهمیت حیا رو به خصوص در زنان نشون می‌دن، زیادن و بنای من، تو این پست، بیان اون‌ها نیست. گرچه امیدوارم به‌زودی بتونم به مقوله‌های دیگه‌ای از حیا هم بپردازم؛ ولی اینجا می‌خوام از کم‌رنگی و یا حتی بی‌رنگی مقوله حیا تو مغازه‌ها و در نتیجه گسترشش در سطح اجتماع بنویسم.

 واقعا جای تاسف داره که مردان جوان و اکثرا مجردی پیدا می‌شن که صاحبان مغازه‌های لباس زیر زنانه‌اند و به راحتی در جامعه پذیرفته شدند و بدتر از اون، این‌که لباس‌های زیر رو در ویترین مغازه و یا بر تن مانکن‌ها، می ذارن و از اون هم بدتر و در واقع، فاجعه این‌که بعضی خانم‌ها به راحتی از چنین مغازه هایی خرید می‌کنن و حتی بر سر سایز لباسشون، با فروشنده، مشورت هم می‌کنن! واقعا شرم‌آوره و جای تاسف فراوان داره و متاسفانه دیگه همه به وجود چنین مغازه‌هایی عادت کردیم و ظاهرا اوضاع کاریشون هم خوبه. البته وقتی لباس شب‌ها و پیراهن و تی شرت و شلوار و انواع لباس‌های زنانه که پوشیدنشون در برابر مردان نامحرم، حرامه، جنس مغازه‌های با فروشندگان مرد شدند، و در پی اون، مردان صاحب مغازه، خودشون برای مشتریان خانم سایز لباس و رنگ و مدل لباس رو پیشنهاد دادن و بعد از گذشت مدتی، کار به جایی رسید که خانم مشتری، خودش برای انتخاب لباس، از فروشنده مردـ که البته اکثرا جوان هم هستند ـ سئوال ‌پرسید که کدوم مدل و رنگ به من میاد و یا کدوم سایزش به من می‌خوره، باید پیش‌بینی این حدی که امروز شاهدش هستیم، هم می‌شد؛ که این مسئله حتی تا حد لباس خصوصی و زیر هم پیش بره. در مورد این مسئله، قلمم واقعا شرمش میاد که چیزی بنویسه و جز تاسف و خجالت، چیزی نصیبش نمی‌شه؛ همون طور که صاحب این قلم هم، هر بار حین عبور از کنار مغازه‌های این‌چنینی فقط به اصطلاح باید لب بگزه و احساسی جز خجالت و زیبایی فرو رفتن در زمین رو نداشته باشه.

ـــــــــــــــ

چقدر زیبا می‌گفت آیت الله جوادی آملی که؛ اتفاقا بحث شاغل بودن زنان جای بحث و بررسی فراوان دارد.....و مثال دیگرش در باب فروشندگی زنان است، چقدر خوب است که پاساژهایی باشد، اختصاصی زنان. که در آن‌ها صاحبان تمامی مغازه‌ها، بانوان باشند و همه احتیاجات زنان در چنین پاساژهایی تامین شود و دیگر یک خانم در جامعه اسلامی برای خرید طلا و لباس‌های مختلف و هرگونه مایحتاجش اعم از اختصاصی و غیرش، به مردان نامحرم مراجعه نکند. و البته این امر، بسیار به نفع هم خود بانوان و هم مردان و در کل، جامعه می‌شود.

پی‌نوشت: حتی تصورش هم خیلی برام قشنگه که چنین پاساژهایی در هر شهر باشه و هم منِ خانم خیلی راحت برم خرید و هم دائم پسران و مردان جامعه، در ویترین مغازه‌های کشور اسلامی، مدام با صحنه‌های زننده مواجه نشوند و چقدر چنین جامعه‌ای در سلامت خواهد بود. و البته این انتظار کاملا به‌جاست که همان طوری که پارک بانوان و بخش متروی بانوان و سایر فضاهای اختصاصی بانوان در کشور اسلامی تاسیس شده، پاساژهای اختصاصی بانوان هم داشته باشیم و من گمان می‌کنم با درخواست‌های مکرر افراد چه در سطح مجازی و چه در سطح جامعه، ان شاء الله این خواسته محقق شود.