تو اخبار شنیدم که دانشجوهای بسیجی سراسر کشور، تصمیم گرفتن فردا رو به شکرانه سلامتی امام خامنه‌ای عزیزتر از جان، روزه بگیرن.

آقا! ما هم هستیم!

راستی این صفحه‌ی عیادت مجازی هم خیلی کار قشنگیه. دمشون گرم!

تا حالا امر به معروف و نهی‌از منکر بچه‌گانه دیدید؟

یه نمونه‌اش رو می‌خوام براتون تعریف کنم:

تولد حضرت معصومه سلام الله علیها که حدود 2 هفته‌ی پیش بود، من و پسرام رفته بودیم، پیاده‌روی حرم تا حرم(حرم حضرت معصومه سلام‌الله علیها تا جمکران، بین راه چند تا برگه‌ و بسته‌ی فرهنگی پخش کردن که پسرم یکیشونو گرفت و بعدا تو خونه این بروشور رو که در مورد اثرات مخرب ماهواره بود؛ یه وراندازی کرد و البته بیشتر رو عکساش زوم کرد و برا خودش و ما اون عکس‌ها رو تحلیل کرد.

چند روزی از این ماجرا گذشته بود که هم‌کلاسی پسرم، که همسایمون هم هست، حین بازی با پسرم، بهش گفت که راستی ما امروز یه ماهواره‌ی کوچولو هم گرفتیم!

اون شب موقع خواب دوباره پسرم اون بروشور رو برداشت و کلی به عکس‌هاش نگاه کرد و بعد شب، دیروقت، گیرداده بود که بذار برم این رو برا دوستم توضیح بدم و بهش بفهمونم که ماهواره چیز بدیه و نباید می‌گرفتن و یا استفاده کنن!

اون شب به خاطر این‌که دیروقت بود، منصرفش کردم؛ ولی فردا که دوباره دوستش اومده بود تا با هم بازی کنن، پسرم، امیرمهدی، اون بروشور رو برداشت و حسابی برای دوستش توضیح داد که ببین، شیطون پشت ماهواره قایم شده و در واقع حرف‌های خودشو با ماهواره به مردم می‌زنه و پشت ماهواره کمین کرده تا ما مردم رو با گلوله‌هاش زخمی کنه و...

یا برای عکس بعدیش می‌گفت ببین این مرد و زن اولش با هم خوب و خوش و دوستن، ولی حالا که از ماهواره رد شدن، از هم‌دیگه هم، جدا شدن و قهر شدن!

و خلاصه بعد اون، بازم وقت و بی‌وقت، دوستش رو ارشاد می‌کنه که باید پدر و مادرتو منصرف کنی که ماهواره نداشته باشید که اصلا خوب نیست و خیلی چیز بدیه...

این‌که لوازم و حاشیه‌های دور و ور نماز، تو جذاب کردن نماز، به خصوص برای بچه‌ها، خیلی اثر داره، شکی توش نیست.

سجاده و جانماز خوش‌رنگ و قشنگ؛ عطر قشنگ و خوش‌بو، چادرنماز خوشگل و عبای کوچیک قشنگ و چیزای دیگه، می‌تونن خیلی نماز رو برای بچه‌ها، دلچسب کنن و البته گاهی بچه‌ها، این فرشته‌های ناز، یه مدت فقط تو نخ همین حاشیه‌ها می‌مونن و با همین‌ها مشغول می‌شن و البته اصلا بد که نیست؛ خوب هم هست. این مدل حاشیه‌ها، خاطره‌های خوب و قشنگ و لحظات ماندگار تو ذهن بچه‌ها ایجاد می‌کنن و تکرار یک کار قشنگ، حتی بدون پشتوانه‌ی عقلی و منطقی، تو استمرار و ادامه‌ی اون کار خیلی موثره و البته اصلا لازم نیست که از ابتدا پشتوانه و دلیل منطقی و عقلی برای بچه‌ی کوچیک مطرح بشه.

استادی در مورد همین مسئله صحبت می‌کرد و می‌گفت: حواستون باشه سجاده‌ای که به بچه‌ی کوچیکتون می‌دید، سجاده قشنگ و گرون و باارزشی باشه، نه سجاده‌ی کهنه و رنگ و رو رفته‌ی خودتون. چون بچه‌ها به رفتار ما خیلی بیش‌تر از حرف‌هامون توجه می‌کنن. وقتی بچه نمازشو تموم می‌کنه؛ اگه سجاده‌ی کهنه و رنگ‌ و رو رفته‌ی خودمونو بهش داده باشیم، داد می‌زنیم:«بچه، پاشو برو اون سجاده رو جمع کن بذار سر جاش» و اگه این کار رو نکرد، عصبانی می‌شیم و شاکی. ولی حالا مقایسه کنید این رو با وقتی که یه سجاده‌ی قشنگ و گرون‌قیمت بهش دادیم و بچمون نمازشو خونده، با مهربونی و قربون صدقه رفتن می‌گیم عزیزم، بذار سجاده‌ات رو تا کنم و بردارم بذارم سرجاش!!!

حالا سوای این نکته‌ی موثر و کاربردی، یه مطلب دیگه:

دو تا گل‌پسرای من، خدا رو شکر از بچگی به نماز خیلی علاقه داشتن و البته به لوازم نماز هم ارادت ویژه داشتن و دارن، عطر و سجاده و تسبیح و ...حتی پسر دومم وقتی حرف زدنو شروع کرد، یکی از اولین چیزهایی که گفت: «سجاده» بود و «عبا» و همیشه موقع اذان تلویزیون با لذت، محو و خیره می‌شد و می‌شه تو تلویزیون و بعد هم میاد سراغ من و باباش و با زبون بچه‌گانه‌ی خودش می‌گه:«وقتِ زمانِ(نماز) عزیزه» و بعد هم عبا می‌پوشه و مشغول نماز می‌شه و البته گاهی حین نماز مدام انتظار تشویق و تعریف داره و حتی گاهی صدا می‌زنه که مامان، منو ببین که نماز می‌خونم و ...

حالا، جدیدا چند بار هم‌کلاسی پسر بزرگم که همسایمون هم هست، موقع نماز خونه‌ی ما بوده و وقتی دیده ما موقع نماز 4 نفری، مشغول نماز می‌شیم و هر کی یه سجاده و مهر و تسبیح و دعا و عبا و یا چادر داریم، به شدت مجذوبِ نماز و لوازمش شده و رسما وقتی میاد با پسرم بازی کنه، لحظه‌شماری می‌کنه برای نماز و چند بار می‌پرسه، «الان وقت نماز شده؟» و بعد که وقت نماز می‌شه با اشتیاق، وضوی نصفه و نیمه‌ای می‌گیره و از پسر من، عبا و سجادشو می‌گیره و با ما مشغول نماز می‌شه. هم ظهرها میاد برای نماز و هم شب‌ها، رسما انگار خونه‌ی ما مسجدشه! از اون ور هم به پدر و مادرش گیر داده که براش عبا و سجاده بخرن و اونا هم اومدن و به ما گفتن که پسرمون از ما این چیزها رو می‌خواد.

کلیپ خیلی  قشنگی شبکه‌ی قم این روزا همش پخش می‌کنه، که خیلی آدمو هوایی می‌کنه و دلو می‌بره...
تو کلیپ مذکور، جوونی به شدت دلش گرفته تو حرم بی‌بی حضرت معصومه سلام الله علیها نشسته و خیره شده به گنبد؛ شخصی میاد رد می‌شه و می‌پرسه چرا این‌قدر ناراحتی؟ جواب می‌ده دلم خیلی هوای امام‌رضا علیه‌السلام رو کرده و از طرفی پولی رو که برا سفر مشهد کنار گذاشته بودم، دوستی نیاز داشت و بهش دادم و حالا من موندم و دلِ هوایی ضامن آهو...
اون شخص حدیث امام رضا علیه السلام رو برای این جوون می‌خونه که:« هر کسی خواهرم معصومه را در قم زیارت کند، گویی مرا زیارت کرده» و می‌ره. چن لحظه بعد عموی مرد جوان زنگ می‌زنه که ای برادرزاده گرامی چرا بی‌خبر میای مشهد و به ما سر نزده برمی‌گردی... و اون لحظه دوباره جوون، این بار با توجه کامل به اون حدیث به بی‌بی سلام می‌ده و همزمان گنبدها و سلام‌ها عوض می‌‌شن و تو گویی جوونه تو حرم امام رضائه و داره صلوات خاصه‌ی حضرت رو می‌خونه....
خیلی کلیپ قشنگ و تاثیرگذاریه...

ما هم، جای شما خالی،روز میلاد صبح زود، خانوادگی دقیقا به قصد و نیت زیارت امام رئوف، علی‌بن ‌موسی‌الرضا رفتیم زیارت خواهر نازنینشون حضرت معصومه و زیارت‌نامه‌ی هم خواهر رو خوندیم و هم برادر و عجیب اون زیارت جسبید...
نمی‌دونید چقدر لذت‌بخشه به گنبد حضرت معصومه نگاه کنی و دست به سینه بایستی و به هر دو نورِ درخشانِ ایران اسلامی یک‌دفعه سلام بدی....

خدا قسمتِ همه‌ی آرزومندا بکنه زیارت این خواهر و برادر رو تو دنیا و شفاعتشون رو تو آخرت« اَلّلهُمَّ ارْزُقْنَا زیارَهَ اَئِمَّهَ الْاَطْهَار فِی الُّدُنْیَا وَ شَفَاعَتَهُمْ فِی الْاَخِرَه»

می گویند دختر ها سخت بابایی هستند ... !

جانشان به جان ِ پدر بسته است 

که تاب ِ سرما خوردگی ساده اش را ندارند

چه رسد که ... 

همه می دانند نفس نفس های دختر با تپش های قلب بابا میزند 

بابای مهربانم ... !

امروز تپش های قلبم یکی در میان میزند 

که نکند ... 

گرچه فرمودی عملی ساده است اما بابا جان ؛ یک خراش ِ ساده هم دل ِ دختر را هزار پاره می کند ...

دل ِ دختر هاتان بی تابی می کند

بی تابی ِ بابا ... !

__________
منبع‌نوشت:http://rosesorati.parsiblog.com/Posts/1798/

اینم هدیه‌ی دوم روز دختر، ویژه‌ی خود دخترا:
پیامبر خوبمون حضرت محمد صلی‌الله‌علیه و آله و سلم فرمودن:
بزرگ‌ترین سرمایه‌ی زن و دختر مسلمان«حیا» است که ثمره‌ی آن، مهار شهوت و تضمین عفت او خواهد بود
امیدوارم همه‌ی دخترا، اهل عمل به این حدیث قشنگ بشن.(الهی آمین)

پارسال روز تولد حضرت معصومه سلام‌الله علیها بود که تو یه جشنی تو حرم خانم افتخار حضور داشتم. یکی از مطالب خیلی قشنگی که اون‌جا استفاده کردم، این بود:
می‌دونین فرق کریم با رئوف و بقیه صفات دال بر بخشندگی چیه؟ اصلا چرا به حضرت معصومه و امام حسن( علیهم السلام) می‌گن، کریمه و کریم؟

خیلی نکته‌ی ظریف و قشنگی داره. این‌که کریم و کریمه به کسی می‌گن که بدون این‌که ازش تقاضا کنی، بهت ببخشه و حاجتتو بده.
پارسال تو همون مراسم خانمی از مشهد پاشده بود و اومده بود قم و می‌گفت دقیقا به خاطر همین خصلت عمه‌ی سادات، اومدم این‌جا تا حاجت‌روا بشم. می‌گفت بهم گفتن تو وقتی بیای قم، وقتی هنوز چمدونتو زمین نذاشتی، وقتی هنوز نرفتی زیارت و طلب حاجت نکردی، خانم، حاجتتو می‌ده.