فکر می‌کنم این حدیث رو اکثر ماها شنیدیم که« حق فرزند بر پدر اینه که ایم خوب براش انتخاب کنه». حالا من امروز می‌خوام در مورد اسمای خوب و کلا نامگذاری یه مطلب بذارم.

این بحث از چند منظر قابل بررسیه؛ یکی از منظر دینی، یکی از منظر روان‌شناسی و بعدی هم از نظر اجتماعی.

در کل، اسم هر شخصی تو شخصیتِ او تاثیر فراوان و انکارناپذیری داره و علم روان‌شناسی امروز هم، با بررسی این تاثیرات به نتایج جالبی رسیده و  بیان می‌کنه بین شخصیت افراد و اسم اون‌ها، نوعی ارتباط ایجاد می‌شه و اسم خوب می‌تونه انگیزه کارهای خوب و گرایش به سمت الگوهای خوب رو در او ایجاد کنه و برعکس، اسامی تحقیرآمیز و نکوهیده، می‌تونه منجر به گرایش‌های منفی، انزوا و انتقام و پرخاش‌گری بشه.

طبق تحقیقات علمی، بچه‌ها از حدود 2 تا 3 سالگی، اسم خودشونو تشخیص می‌دن و تو این سن، از کلمات« من، به من و مال من» بیشسترین میزان استفاده رو می‌کنن و از همین سن، اسمشون یک وجه تمایز بین اون‌ها و دیگران براشون شناخته می‌شه و اصلا جواب کودک به اسمش(هویتش) از اولین عکس‌العمل‌های هر کودکیه، چرا که کودک بیشتر از هر کلمه‌ای اسمِ خودش رو می‌شنوه. به همین دلیل نام اون‌ها نقش تعیین‌کننده‌ای برای کسب هویت و شخصیتشون ایفا می‌کنه و باز هم طبق نظر روان‌شناسا، دستگاه گیرنده‌ی صوتی کودک به شدت حساسه و هر صدایی می‌تونه تاثیر ویژه‌ای بر اون داشته باشه و بر ساختار شخصیتی او و زندگی آینده‌اش تاثیر می‌ذاره؛ دقیقا مثل اذانی که در گوش کودک خونده می‌شه؛ هر اسم و واژه‌ای هم یه فرکانس خاص داره و گاهی می‌تونه انرژی مثبت داشته باشه و گاهی برعکس دارای انرژی منفی باشه و سلول‌های مغزی کودک رو تحریک کنه و الگوی ذهنی فرد رو بسازه. از نظر تربیتی نیز اسم نیکو و زیبا می‌تونه تاثیراتی بر هورمون‌های بدن داشته باشه و احساس رضایت‌مندی و لذت و در نهایت آرامش رو به فرد القا کنه و هم‌چنین تو برقراری ارتباط موثر با دیگران اثرگذار باشه و باعث می‌شه که دیگران هم با دید مثبت‌تری به فرد نگاه کنند.

 اکثرا بچه‌ها هم، تمایل نشون می‌دن که معنای اسمشون رو و وجه تسمیه‌اش رو بدونن و البته بعد بین همسالان و آشنایان، به اسمشون افتخار کنن. سوای این بررسی‌ها، من خودم هم در مورد خودم این تجربه رو داشتم که همیشه به معنای اسمم توجه داشتم و هم تو پسر خودم هم دیدم که همیشه به اسامی قشنگ(به قول خودش امامی(!)) علاقه شدید داره و با تکیه به معنای اسمش(امیرمهدی)، به اسم خودش افتخار می‌کنه و تو یه مقطعی، مدام و به همه معنای اسمش رو یادآوری می‌کرد و یا برای بچه‌های تازه به دنیا اومده‌ی فامیل، اسامی خوب انتخاب می‌کرد و حتی پیشنهاد می‌داد و یا تو یکی دو مورد بعضی بچه‌ها رو با اسم پیشنهادی خودش، تا مدت‌ها صدا می‌زد!

ادامه مطلب




برچسب ها : سبک زندگی(نام‌گذاری)  ,

یه سری اختلافا و انتقادا و تذکرها، گاهی خیلی حال آدم رو می‌گیره، خیلی! پریشب که جاتون خالی جمکران بودم و با امام زمان خلوت کرده بودم، خیلی دلم گرفته بود و خیلی ناراحت بودم و واقعا مونده بودم که خب وظیفه‌ی من چیه و چی کار باید بکنم که این کدورت‌ها و ناراحتی‌ها پیش نیاد.بعد از جمکران، شب تا دیروقت با همسرم راجع به ناراحتی‌هایی که بین ما و کسای دیگه‌ای پیش اومده بود، صحبت کردیم، گرچه خیلی آروم‌تر شده بودم ولی بازم ته دلم ناراحتی شدیدی داشتم و بیشتر خودم رو می‌دیدم در برابر خدا و امام زمان و در مورد وظیفه و مسئولیتم گیج بودم و مستاصل. امروز صبح، بعد نماز کلی فکرم مشغول بود و ذهنم درگیر، ولی بعد که خوابیدم شاید مدت 3 یا چهار ساعت یه خواب خیلی خیلی ویژه دیدم که خیلی حالم رو خوش کرد، بیش از حد! الان واقعا سرمستم و خوش و حتی یه لحظه خنده از لبم محو نمی‌شه. آخه واقعا خوابم خیلی ویژه بود.یه مهمون ویژه اختصاصی داشتم و تمام مدت با هم حرف زدیم، مهمون خیلی خیلی ویژه بود و باعث شد حال من صد و هشتاد درجه، اصلا هزار درجه عوض بشه.
خیلی حس خوبیه این مدل رفع ناراحتی، مگه نه؟!

سلام به همه‌ی خواننده‌های خوب وبلاگم و معذرت‌خواهی شدید بابت این‌همه به‌روز‌نرسانی!
ولی باور کنید نمی‌شد و نتونستم، یه امتحان خیلی مهم سخت داشتم، شهرستان بودم و کامپیوتر نداشتم و ...خلاصه لپ کلام این‌که «ببخشید»:(

حالا برا شروع؛ اولا نماز روزه‌هاتون و عبادتتای قشنگتون تو ماه خوشگل و ناز خدا قبول باشه و بعد با توجه به همون حس و حال ماه قشنگ رمضون ، یکی دو تا حدیث در مورد قرآن می‌خوام براتون بنویسم:
رسول خدا، حضرت محمد صلی الله علیه و آله فرمودند:«هر چیزی زیوری دارد و زیور قرآن، آواز خوش است»
نیز« قرآن را با صدای خود خوش کنید؛زیرا صدای خوش، زیبایی قرآن را افزون می‌کند»
نیز« از ما نیست هر کس قرآن را با آواز خوش نخواند»
نیز نقل شده که از ابی عبدالله علیه السلام پرسیدند: آیا هر کس دعا یا قرآن می‌خواند، اگر صدایش را بلند نکند، گویی چیزی نخوانده است؟فرمود:«همین طور است، علی بن الحسین علیه السلام، در تلاوت قرآن خوش‌صداترین مردم بود و هنگام تلاوت صدایش را جنان بالا می‌برد که تمام اهل خانه بشنوند»
امام صادق علیه‌السلام هم خوش صداترین مردم بود و هر گاه شب برای تلاوت بیدار می‌شد، صدایش را بالا می‌برد و وقتی سقاها و دیگر عابران از آن مسیر می‌گذشتند، می‌ایستادند و به تلاوت او گوش می‌دادند.