تو زلزله اخیر تبریز که خیلی تلفات و خسارات به بار آورد، نظرات مختلفی می‌شنیدم. مثل این‌که ببین چه کارا و گناهایی کردیم که زلزله اومده، یا تا الان ماه رمضونی نبوده که توش شاهد بارش باران رحمت الهی نبوده باشیم، ولی امسال نه تنها بارون نبارید، که زلزله هم اومد و تعابیری از این دست که همشون از یه دید و زاویه به زلزله نگاه میکردن.
ولی عزیز دلمون امام خامنه ای(که فداش بشم) از زاویه دید خیلی قشنگی زلزله رو نگاه کردن و این نگاه قشنگو به مردم هم نشون دادن. ایشون چند بار و ظاهرا تعمدا از این تعبیر استفاده کردن که مردم و به خصوص جوونا باید دیدشون نسبت به این بلایای طبیعی جور دیگه ای باشه. و باید از این قضیه به عنوان سکویی برای پرش و پلکانی برای ترقی و تعالی استفاده کنن.
خیلی قشنگ بود و خیلی بهم چسبید. یعنی هم ابراز همدردی بود و هم غم‌زدایی و هم درس. و حتی تو جلسشون با مسئولا هم رو این قضیه تاکید کردن.
حالا بعدا بیشتر راجع به این تعبیر قشنگ می‌نویسم.
