به طور ویژه مایه نوشتن این مطلب دیدن رفتارهای زیر بود که همین روزهای اخیر شاهدشون بودم:
1. چند روز پیش تو یه جمعی، خانمی کاملا مذهبی(از خانواده خیلی مذهبی) رو دیدم که در برابر خواسته ای کاملا به جا و خیلی بی دردسر از دختر حدودا 11 سالش، به علت کم حوصلگی خودش،یه چشم غره خیلی وحشتناک برای دخترش رفت و بعد هم با دستانی به شکل یک کتک ناجور چنان دخترش رو تهدید کرد و گفت که ظاهرا کتک می خوای؛ که دیگه دختر بیچاره از ترس، صداشو هم در نیاورد.
2. خانم دکتری که برای پسر حدودا 5 ساله اش،در عرض کمتر از 2 ساعتی که من پیششون بودم، به تعداد خیلی زیادی داد کشید و عصبانی شد و حتی چند بار هم به شدت اونو کتک بارون کرد!
3. تو حرم تو صف نماز جماعت، یه دختر بچه حدود 9 ساله پیشم نشسته بود و ظاهرا چادر بغل دستیش کمی زیرش مونده بود؛ تا نماز تموم شد، اون خانمه چنان برای این دختر بچه عصبانی شد که نگو و نپرس!
4. تو کلاس قرآن پسرم، یکی از مادرا همیشه می گفت که فقط با کتک و دعوا با دخترم درسشو تمرین می کنم و بقیه مادرا هم می گفتن که خب معلومه که دعوا و کتک یکی از مهم ترین و موثرترین روش‌های آموزش و تمرین و تربیته.
5. دوستان و همکلاسی های دانشگاهیم وقتی رفتار منو پسرم رو می دیدن، همیشه می گفتن زیادی حوصله به خرج می دی و واقعا تعجب می کردن از این‌که من تا حالا پسرم رو نزدم. حتی یک بار مادری وقتی شنید که والدین حق کتک زدن رو ندارن و این کار گناهه و فردا روز باید براش جوابگو باشیم، خیلی تعجب کرد!
گرچه من خودم رو در این مورد بریء از اشتباه نمی دونم؛ ولی در مورد رفتارهام فکر می کنم و تمرکز می کنم و تصمیم گرفتم رفتار درست و نادرست در قبالا مسائل مختلف رو یادداشت کنم و با خودم عهد کردم هر از گاهی به یادداشت‌هام سر بزنم و عبرت بگیرم.
متاسفانه تنبیه و کم حوصلگی و عصبانی شدن والدین گویا هنوز هم بین خیلی از قشرها، جایگاه ویژه داره و افرادی که از این شیوه استفاده می کنن، هیچ ابایی از کارشون ندارن و با وجود اذعان به نادرستی این شیوه، ولی مکر دست به این کار می زنن.. ولی واقعا جای تاسف داره و من امیدورام کمی پدر و مادرا حوصلشونو زیاد کنن و این قدر از این ابزار استفاده نکنن.
_________________
پ ن:دلم خیلی برای بچه های تنبیه بدنی می سوزه
بعد نوشت: این روزا از نظر روحی خیلی بیش از حد داغونم و در نتیجه صبر و حوصلم خیلی کم شده. خدایا خواهش می کنم تو این اوضاع و احوال روحی کمکم کن که بی صبری و بی حوصلگیمو بروز ندم؛ به خصوص برا پسرای گلم
