واقعا یکی از قشنگ ترین و ناب ترین لذت های دنیا لذت مادر شدنه و یکی از برجسته ترین ویژگی هاییه که خدا تو وجود بعضی از بنده های خاصش قرار داده همینه که اونا رو مادر کنه. شخصا وقتی اولین بار مادر شدم(همون لحظات اول و بلافاصله بعد از به دنیا اومدن پسرم) چنان عشق و لذتی رو در تمام وجودم احساس کردم که اصلا قابل وصف نیست و با در آغوش گرفتن نوزاد نازنینم کل درد زایمان فراموشم شد و با فشار دادن نازنین پسرم با تمام وجودم شکر خدا رو گفتم. خیلی لحظه های نابی داره مادری. از همون اول اولش که می فهمی یه موجود نازنین تو شکمته و از خونت تغذیه می کنه و وجودش به تو وابسته است گرفته تا کل 9 ماه دوران بارداری و بعد از اون اولین باری که جگرگوشتو بغل می کنی و از شیره وجودت بهش غذا می دی و لحظه لحظه رشدش رو می بینی و حس می کنی.

خیلی شیرینه وقتی بچه آدم بهش نگاه می کنه و می خنده. وقتی میاد بغل آدم و وقتی بهت پناه میاره حتی اگه از دستش ناراحت شده باشی. وقتی حتی می شینی و به بچت زل می زنی و فقط نگاهش می کنی. وقتی به بچت شیر میدی وقتی کمکش می کنی و هر چیزی رو بهش یاد میدی از نشستن و ایستادن و تاتی تاتی کردن و آموزش های بعدی. خلاصه مادری خیلی خیلی حس قشنگیه و خیلی آدمو یاد خدا میندازه. وقتی چشم تو چشم بچت می شی با تمام وجود عظمت خدا رو لمس می کنی و وقتی مرحله مرحله رشد نوزادت رو می بینی و می بینی چطور یه نطفه بی ارزش و پست تبدیل شده به یه موجود کامل و به یه اشرف مخلوقات با همه عظمتش و تمام اجزاشاون موقع می فهمی که واقعا آدمیزاد قاصره از شکر خالقش یعنی چی. چون با تمام وجود درک می کنی چقدر ریزی و حقیر در برابر یه خالق با چقدر عظمت و بزرگی.

من باور دارم که یکی از افتخارات دخترا که با هیچ چیزی قابل تعویض نیست همین مادر شدنه و دخترا خیلی می تونن به خاطر این ویژگی فخر بفروشن که بالقوه می تونن مادر بشن و وقتی مادر شدن دیگه قابل توصیف نیست این حس زیبا و قشنگ و واقعا سعادتیه مادر شدن که قابل توصیف هم نیست. و این لذت دنیایی یکی از لذات فوق العاده روحانی و معنویه.

 خدا وقتی می خواد از مهربان ترین و رحیم ترین حس تو دنیا اسم ببره از مهر و محبت مادری اسم می بره ولی با این حال وقتی می خواد مهربونی خودش رو به ما بشناسونه می گه مهر و محبت من صدها برابر مهر و محبت مادریه. و اصلا آدم اگه بخواد دقت کنه به رابطه مادر و فرزند خیلی یاد رابطه بنده و خداش میفته. از ضعف نوزاد و وابستگی تمامش به مادر برای خوراک و پوشاک و خوابوندن و برطرف کردن همه نیازها و حتی حالت قهر و طرد مادر از فرزند و تاب نیاوردن نوزاد حتی فقط روبرگردوندن مادر رو. کلا آدم وقتی مادر می شه و خدا بهش فرزند میده می تونه از لحظه لحظه این گوهر ارزشمند که خدا بهش داده استفاده عالی بکنه و یاد بگیره که چه جوری باید همیشه حواسش به خداش باشه. و اصلا بچه داری خودش یه واحد درسی بنده و عبد بودنه.

خدایا به اونایی که آرزوی مادر شدن دارن این توفیق رو بده و به اونایی هم که این توفیقو نصیبشون کردی کمک کن که بتونن فرزندانشون رو همون طوری که تو دوست داری و ازشون خواستی تربیت کنن.

ـــــــــــــــــــــــــــــ

دل نوشت: خدایا صدهزار بار ممنونتم که تا حالا دو بار منو لایق دونستی و مادرم ساختی. کمکم کن که بتونم از پس این وظیفه سنگین به خوبی بر بیام و شرمندت نشم خدا جونم.